Totaal aantal pageviews

maandag 31 januari 2011

Geen goed idee

Twee blogs schrijven is voor mij geen goed idee. Ik merk dat ik geen twee stukjes per dag wil schrijven en kan ook moeilijk besluiten op welk blog ik die dag een stukje wil gaan zetten. Dan komt het erop neer dat ik maar helemaal niets doe. Dat is een beetje jammer. Er gaat ook veel te veel tijd inzitten. Daarom heb ik besloten mijn pas opgestarte blog Heksenkringen etc. maar weer op te heffen. Ook het blog consuminderen met pensioen leg ik even stil, maar misschien pak ik dat na een tijdje wel weer op. In ieder geval wil ik al mijn volgers en lezers hartelijk bedanken voor het lezen en de reacties, en misschien treffen we elkaar wel weer.

woensdag 26 januari 2011

Het Amsterdamse Bos

26-01 Eindelijk heb ik mezelf weer eens zo ver gekregen om op mijn fiets te stappen en naar het Amsterdams bos te rijden. Het is geloof ik meer dan twee maanden geleden dat ik er op uit ben gegaan om de natuur te ervaren. Eerst was mijn fiets gestolen, toen lag er sneeuw, daarna mijn oogoperatie, griep en ten slotte wekenlang regen. De routine om elke week naar het bos te fietsen was verbroken en weer moeilijk op te pakken. Ook vandaag had ik eigenlijk geen zin. Maar, wat ben ik blij dat ik gegaan ben. Ik ben er helemaal door opgefrist. Nog maar net in het bos rook ik de geur van versgezaagd hout, lekker vind ik dat, het doet me aan de timmerwerkplaats van mijn vader vroeger denken. Even later kwam ik langs een paar grote haksel bergen, mannen in felgekleurde hesjes waren wat onduidelijks aan het doen op een vlot in het riet. Veel elzenbosjes en schietwilgen waren hier weggezaagd. Ook de rietkraag was op veel, maar niet alle, plaatsen weggemaaid en lichtte goudgeel op toen een waterig zonnetje zich even tussen het dichte wolkenpak door liet zien. Het viel me op hoe veel opener het landschap is in de winter en hoe prettig ik dat vind. Halverwege zet ik mijn fiets neer en ga verder lopen. Aan de ene kant van het pad zijn de knotwilgen pas geknot, aan de andere kant zijn ze nog voorzien van hun tenen pruiken. De meeste kleur in het landschap komt van het felgroene mos waarmee de stammen en stronken begroeid zijn. Een paar jaar geleden leerde ik dat als je de weg kwijt bent je de richting kan bepalen door te kijken aan welke kant de bomen het meest bemost zijn. Dat is dan de noordkant. Ik controleer of dat klopt. Wel zo’n beetje, ik zou meer zeggen noord west. Maar goed, wie zou dit weetje ooit nou nog eens nodig hebben in deze tijd van de elektronica. De mollen zijn in ieder geval al wel weer uit hun winterslaap ontwaakt, getuige de grote verse molshopen die in het gras zijn verschenen. Het kruid is nog pril maar overal aanwezig. Ik zie behalve gras, vooral smalle en grote weegbree, hondsdraf en de tere blaadjes van het speenkruid. Op een afgelegen plekje vind ik vogelmuur, met al een paar piepkleine bloemetjes eraan en een paar heel vroege brandneteltjes. Ik zie veel van dat groen dat op wortel loof lijkt maar het niet is en altijd overal aanwezig is en een paar grote slordige bladen, waarschijnlijk van de smeerwortel. Als het pad langs het meer loopt snijdt de koude wind in mijn gezicht. Ik weet een wilgenstruik te staan aan het water en kijk of daar al katjes aan komen. Het is nog wat te vroeg, de knoppen zijn wel flink gezwollen, maar gesloten. Ik aarzel, maar pluk een paar takjes om thuis in een vaas te zetten. Dan is het weer genoeg geweest, ik ga terug naar de fiets en weer naar huis.

dinsdag 25 januari 2011

Heksenkringen en Elfenbankjes


Ik merk dat dit blog zijn eigen leven is gaan leiden, waardoor de titel, consuminderen met pensioen en mijn blognaam, heksenbezem, niet meer de inhoud weergeven. Wat wel klopt is dat ik inmiddels met pensioen ben en dat mijn netto inkomen een kwart is achteruitgegaan waardoor ik dus gedwongen ben te gaan bezuinigen. Maar, ik merk dat ik het daar gewoon niet de hele tijd over wil hebben. Geld is niet belangrijk genoeg om de hele tijd al die aandacht te krijgen. Weinig of wat meer geld, ik heb het beide meegemaakt en het maakte wezenlijk niet zoveel verschil. Natuurlijk is ruimer in het geld zitten prettig, maar echt tekort komen zal ik ook nu niet doen. Misschien denk ik er anders over als straks het spaargeld opraakt, maar wie dan leeft, wie dan zorgt.
Mijn naam heksenbezem, schept ook verwachtingen en/of nieuwsgierigheid. Mijn heksenbestaan laat zich wat moeizaam vangen in de context van dit blog.
Als experiment ben ik daarom een extra blog gestart, heksenkringenenelfenbankjes.blogspot.com. Dus, als je over dat onderwerp wat meer te weten wilt komen dan kun je daar terecht.

maandag 24 januari 2011

Heerlijk recept voor vegetarische hamburgers


Ik las in de krant dat vandaag de wereldweek voor het afschaffen van het eten van vlees begint. Mijn jongste dochter besloot al heel jong, ze was 4 jaar, dat ze geen dieren wilde eten. Ik probeerde haar nog een tijdje aan het lijntje te houden, maar ze was standvastig en ik respecteerde haar idee en begon apart voor haar vegetarisch te koken. Alhoewel mijn man en ik altijd vlees zijn blijven eten, eten we nu bijna uitsluitend bio vlees en vervangen het vaker door iets anders. Niet omdat ik tegen het eten van vlees ben,maar wel tegen dierenlees. De dieren die we houden met het doel om op te eten hebben tenminste recht op een zo diervriendelijk mogelijk leven.
Maar goed, uit die begintijd heb ik een recept voor sojaburgers, waar mijn dochter gek op was en die wij soms ook aten, gewoon omdat het lekker was. Kant en klaar vleesvervangers bestonden nog niet. Daarom hier het recept.

1/4 rode paprika in blokjes
1 stengel bleekselderij in smalle reepjes
1 fijngesnipperde ui
500 gram tofu
3el zonnebloemolie
3el bloem
1 bio ei
2el ketjap manis
2tl kerriepoeder
50 gram geraspte bio kaas.
De groenten in 1 el olie zachtjes 5 min.aanbakken.
In een kom alle ingresienten, ook de gebakken groenten, samen mengen en er platte ballen van vormen.
De rest van de olie verhitten in een koekenpan en de tofuburgers in ongeveer 10 minuten aan beide kanten bruin en gaar bakken.

zondag 23 januari 2011

Zondag met de kleinkinderen





Zondag, de klassieke dag voor een bezoek aan oma en opa, vooral als de kinderen nog klein zijn en met slecht weer. Ik herinner het me nog van vroeger. Een hele lange zondag in huis met de kindertjes, daar werd niemand vrolijk van. Naar oma en opa was dan een welkome afwisseling. Ondertussen ben ik die oma geworden, een plaatsje opgeschoven in de rangorde. Op de een of andere manier voelt dat troostend. Zo hoort het te gaan, zo is het goed. De toekomst is veilig gesteld, ik heb mijn rol vervult.

Mijn kleine kleinkinderen, kleinzoon 5 en kleindochter 3, zijn natuurlijk de leukste, liefste en knapste kinderen die er bestaan.
Ik vind het heerlijk als ze op bezoek komen en hun gezichtjes stralen wanneer ze lawaaiig de trap zijn opgeklommen en in mijn armen belanden. Al het vertrouwde speelgoed wordt uit de kast getrokken, nog voor iedereen van drinken is voorzien staat kleindochter te dansen met een kinderboek in haar handjes en verlangt dringend voorgelezen te worden. De pop in het wagentje, beide nog van mijn dochters geweest, is al het flesje gegeven en het haar is geborsteld. We drinken koffie, kleinzoon wil net als vorige keer zoute stokjes, maar die heb ik niet. De koekjes zijn ook goed. De volwassenen proberen de laatste nieuwtjes uit te wisselen, de kindjes raken in conflict. We zetten ze aan tafel met grote vellen papier en stiften, ze gaan tekenen. Kleinzoon moppert want sommige stiften zijn uitgedroogd. Ik sus hem en toon hem stiften die wel werken.



Na de lunch gaan we een stukje wandelen en eendjes voeren. Het poppenwagentje moet mee. Kleinzoon wil ook het poppenwagentje duwen. Als het uiteindelijk zijn beurt is, rost en rent hij ermee rond en is kleindochter boos en wil terug naar huis. Iedereen kalmeert weer. Kleindochter moet plassen, maar dat kan nog even niet. Bij mij thuis aangekomen wordt er geplast en daarna stappen ze in de auto voor de terugweg.
Mijn kleinkinderen zijn de liefste en leukste en knapste kinderen van de wereld, ik vind het heerlijk als ze op bezoek komen, maar wat is het heerlijk rustig als ze weer weg zijn!

zaterdag 22 januari 2011

Ik brand een kaarsje


Mijn zoon en zijn vrouw zijn een paar dagen geleden bij de notaris geweest. De akte van het huis is gepasseerd en ze hebben de sleutel gekregen. Hij is er beduust van en begrijpt niet helemaal dat een bank hem zoveel geld wil lenen.
Ik heb een altaartje voor ze opgesteld en een kaarsje gebrand om ze veiligheid en geluk te wensen met hun nieuwe huis.
Nu moet er natuurlijk geklust gaan worden. Daar ben ik niet zo goed in, maar ik ben alweer gevraagd om de gordijnen te naaien.

Plaatjes

Wat jammer nou, het lukt me niet meer om foto's of plaatjes bij mijn berichtjes te plaatsen. Ik moet wel om mezelf lachen, want eigenlijk vond ik het eerst totaal overbodig om mijn blogs te illustreren. Inmiddels ben ik totaal omgeslagen en gefrustreerd dat het niet meer wil lukken. Ik kan wel een plaatje uploaden, maar dan wil het niet invoegen. (heb ik ook wel eens last van). Heeft iemand een tip?

vrijdag 21 januari 2011

Winter Jasmijn

Even iets rechtzetten. Een paar dagen geleden vertelde ik dat de Forsythia in bloei stond, maar dat was een foutje. De struik met gele bloemetjes die ik zag was namelijk geen forsythia, maar een winter-jasmijn. Nooit van gehoord, maar dat zag ik toevallig bij de bloemist. Dus, als je vertwijfelt bij je forsythia heb staan kijken en je afvroeg waarom hij niet wil bloeien, het is gewoon nog te vroeg.

Afvallen

Het is niet anders, ik zal er toch aan moeten geloven. Ik was niet van plan weer met hetzelfde goede voornemen als afgelopen jaren het nieuwe jaar te beginnen, afvallen. Ik werd toch langzamerhand te oud voor dat gezeur. Maar goed, ik heb een paar dagen geleden al besloten meer te gaan bewegen en gisteren heb ik dat wat concreter gemaakt. Een vriendin belde me geschokt op dat ze weer kilo's was aangekomen en of ik zin had om samen te gaan lijnen. Dat hebben we in het verleden wel vaker gedaan en we kunnen elkaar goed motiveren. Samen is leuker dan alleen. Omdat ik twee jaar geleden na het stoppen met roken 10 kilo ben aangekomen die er nooit meer vanaf zijn gegaan besloot ik op haar vraag in te gaan. We hebben ook afgesproken dat we dan voortaan maandagavond ook weer gaan zwemmen. Ik ga liever overdag, maar zij werkt nog op onregelmatige dagen, dus dat is geen optie. Ik ga geen streng diëet volgen, maar meer bewegen en de snoep, de hapjes en de drankjes tot het week einde beperken. Hopelijk heeft dat een positief resultaat. O ja, plaatjes en foto's toevoegen lukt me op het ogenblik niet. Het systeem is ineens veranderd.

donderdag 20 januari 2011

Het is nog geen lente

Vanmorgen hoorde ik toen ik wakker werd voor het eerst weer de houtduiven koeren. De Turkse Tortels vielen in en de kool- en pimpelmeesjes kwetterden er vrolijk tussendoor. Wakker worden met vogelgezang staat hoog op mijn lijstje met gelukmomenten, maar deze keer maakt het me ook een beetje ongerust. 'Oh nee jongens', zou ik willen roepen, ' het is nog lang geen voorjaar, eigenlijk moet de winter nog beginnen'. Voor mijn huis staan de Elzenstruiken ook al te pronken met hun gouden katjes, de Forsythia bloeit en de Toverhazelaar doet ook al flink zijn best. Ik zou al die te vroege overmoed wel terug willen stoppen in de takjes en twijgen. Het is nog geen lente, laat je niet blij maken met een dooie mus, het is nog winter.

woensdag 19 januari 2011

Reclame en ouder worden.


Niet zo,

Zoals jullie weten ben ik in december 65 jaar geworden. Ik doe daar niet moeilijk over, iedereen mag het weten, tenminste...
Wat ik wel gek vind is dat ik ineens vreemde reclame folders toegestuurd krijg, gericht op ouderen. Dat geeft me wel het gevoel dat mijn gegevens echt overal rondzweven.

Maar zo,


Eén van de folders is wel heel deprimerend. Met stijgende verbazing blader ik hem door en zie de meest onwaarschijnlijke hulpmiddelen die je nodig lijkt te gaan hebben als je ouder wordt. Douchekrukje met douchekophouder, douchesokken tegen het uitglijden, gebitsreiniger, trilt door middel van batterijen, broekjes met ingebouwd absorbsie vermogen en een opvouwbaar hygiënisch hulpje waar ik verder niet op in wil gaan. Mooi dat het er allemaal is natuurlijk, maar ik besluit meteen wat meer op mijn gezondheid te gaan letten en in ieder geval elke dag een half uur intensief te bewegen. Ik wil gezond en vitaal ouder worden.


of zo.

dinsdag 18 januari 2011

Koolraap met champagne



Gisteren kwam er een goede vriendin bij ons eten. Om gelijk mijn nieuwe keuken in stijl in te wijden had ze een fles champagne meegenomen. Mijn man lag ziek op bed, dus viel mij de eer te beurt de fles te openen. Ik vind dat altijd een beetje eng, maar mijn vriendin zag het al helemaal niet zitten, dus heb ik, met een handdoek over de kurk, met veel moed beleid en trouw langzaam de kurk naar boven gewerkt waarna hij met een keurig, bescheiden plofje eruit floepte. Fluitje van een cent.
Het is grappig, ik heb een paar vriendinnen die in ieder geval één keer per jaar komen eten en dan hier hun lievelingsmenu voorgeschoteld krijgen. Voor de een is dat bloemkool met een sausje en voor de ander koolraap met een sausje. Beiden eten dat thuis nooit, de man lust het niet of ze weten niet hoe het klaar te maken. Gisteren was het dus de koolraap. Koolraap koken is natuurlijk zo simpel als wat, maar het kleinsnijden is een hele klus, gewoon zwaar werk vind ik. Ik heb er aardappeltjes bij gekookt en omdat ze ook gek op kip is, drumsticks uit de oven.
Ondertussen zaten we genoeglijk aan de champagne en namen de stand van zaken rondom onze kinderen, haar werk en mijn vrije tijd door. Ze heeft voor mij weer een klus op de hogeschool over een paar weken, dus dat is fijn.
De fles was half leeg toen de koolraap klaar was, we besloten gewoon door te drinken en zo kwam het dat we tot de ongebruikelijke combinatie koolraap met champagne kwamen. Best een aanrader, kan ik wel zeggen.

maandag 17 januari 2011

Om te lachen




Ik las vanmorgen in de krant dat het vandaag de deprimerendste dag van het jaar is. Er is zelfs een naam voor verzonnen, blauwe maandag. Een Britse psycholoog heeft dat berekend. De bepalende factoren die hij ziet zijn dat onze goede voornemens al op niets zijn uitgelopen (ik had ze niet), het is miezerig weer (dat klopt), er zijn geen vacanties in het verschiet (hmm, april is niet zo ver weg), en bovendien is het maandag. Dat laatste, daar kan ik me wel iets bij voorstellen. Vooral als kind had ik een hekel aan maandag. Nu ik erover nadenk, dat had alles te maken met maandag wasdag. Mijn moeder was druk, het was koud, nat en ongezellig op maandag.
Nu ik met pensioen ben maakt het bijna geen verschil meer welke dag het is, dat heeft voor en nadelen , waar ik nog wel eens over schrijven zal.
Om ons door deze deprimerendste dag te helpen heeft het fonds psychische gezondheid een online lachworkshop, die we om 11.00 en 14.30 live kunnen bekijken op mentaalvitaal.nl.

Ik ben niet gedeprimeerd, maar ga straks toch even kijken.

zondag 16 januari 2011

Maandag, wasdag.

Ik bedenk net dat het morgen maandag is. Maandag, wasdag. Maar dat is al wel heel lang geleden. Sinds de komst van de wasautomaat zijn die vaste dagen voor de was een beetje verleden tijd geworden. Al het huishoudelijke werk  werd vroeger volgens bepaalde schema's afgewerkt. Ik weet ze nog precies, alhoewel het meer dan 35 jaar geleden moet zijn dat ik er ook naar handelde.
Maandag, wasdag. Dinsdag, strijken. Woensdag, verstellen. Donderdag, slaapkamers en bedden verschonen, vrijdag, benedenboel, zaterdag, buitenboel, zaterdagse wasbeurt en voorbereiding zondags maal.
De witte was werd 's avonds opgekookt in een grote wasketel op het gasstel. Je moest erbij blijven, anders kookte het over en had je een keukenvloer die blank stond. Dat gebeurde bij mij geregeld, want ik was dan te verdiept in mijn boek.
De was werd in een bepaalde volgorde achterelkaar in hetzelfde sop gewassen, van licht naar donker. De witte was moest gebleekt en geblauwd en zo nodig gesteven.
Alles werd in een vaste volgorde aan de lijn gehangen. Eerst lakens, dan slopen, dan handdoeken, theedoeken, zakdoeken, hemden van groot naar klein, onderbroeken van groot naar klein, en dan de overhemden en andere bovenkleding.
Zo was het toen.
Ik zet morgen denk ik ook maar weer eens de wasautomaat aan. Een beetje structuur kan geen kwaad.

vrijdag 14 januari 2011

Sneeuwklokjes en andere bloemen


Gisteren zag ik op een beschut zonnig plekje de eerste sneeuwklokjes. Ik werd er even helemaal blij van. Elk jaar verrast het me weer hoe fris en nieuw ze er alweer heel vroeg bij zijn om midden in de winter het voorjaar aan te kondigen.

Ik realiseer me ineens dat sneeuwklokjes tot mijn favorieten bloemen behoren. Andere favorieten zijn:

Stokrozen



Pioenrozen

                                                                                          Blauwe druifjes



 
Lathyrus
                                                                    Lelietjes der Dalen

Anemoontjes





Zonnenbloemen


Jasmijn




Meidoorn,

en ook nog seringen, madeliefjes, pinksterbloemen waterlelies, och er is geen eind eind.  Eindeloze hoeveelheden prachtige bloemen.

donderdag 13 januari 2011

Gewoon een beetje gelukkig zijn...




Jaren geleden schreef ik mijn eindscriptie over geluk. De titel was: Gewoon een beetje gelukkig zijn.
Toendertijd werkte ik bij de telefonische hulpdienst. Mensen die daar naartoe bellen zijn bijna per definitie op dat moment ongelukkig. Op een avond slaakte één van deze bellers in tranen de kreet: Alles wat ik wil is een beetje gelukkig zijn, is dat nou zo veel gevraagd? Hoe het gesprek verder ging weet ik niet meer, maar het bleef in mijn hoofd rondspoken. Eigenlijk vond ik het best veel gevraagd, gelukkig willen zijn, alsof je er recht op had.
Voor mijn scriptie onderzocht ik verschillende vragen. Wat is geluk eigenlijk? Is het de afwezigheid van ongeluk, is het de piekervaring, die we niet vaak meemaken, die maar kort duurt, maar die we nooit zullen vergeten, of is het dat langdurige, kalme tevreden gevoel in bepaalde periodes van ons leven waarvan we pas achteraf, als we in een andere fase zijn beland, terugkijkend zeggen: Ja, toen was ik gelukkig, alleen jammer dat ik me er toen niet van bewust was.
Het zijn allemaal vormen van, gradaties van geluk.
Ik deed een klein onderzoekje onder vrienden, kennissen, buren, klasgenoten en familie. Daaruit kwamen opvallende verschillen tevoorschijn tussen mannen en vrouwen. Vrouwen gaven aan over het algemeen het gelukkigst geweest te zijn in de periode dat ze kleine kinderen hadden. Mannen gaven aan dat ze het gelukkigst waren in de periode daarvoor, als jong volwassene, zonder de verplichting van een gezin, maar al wel zelfstandig en met een eigen inkomen.
Als theoretisch gedeelte haalde ik de psycholoog Maslow erbij, met de behoefte pyramide, die er kort gezegd op neer komt dat de voor de mens aan bepaalde basisvoorwaarden moet worden voldaan en dat hij dan gelukkig is. Achtereenvolgens, voedsel, warmte en bescherming, sex, ergens bij horen, zingeving en de behoefte tot zelfverwerkelijking. Ik hoop dat het nog een beetje klopt, maar daar kwam het volgens mij wel op neer. Jammer genoeg is het niet zo simpel. Ernstige ziektes en de dood van een dierbare, teleurstellingen in mensen, natuurrampen, er kan je van alles overkomen wat je niet zelf in de hand hebt. Alleen de manier waarop je ermee om gaat kan nog verschillen. de ene mens lijkt beter toegerust met de teleurstellingen van het leven om te gaan dan de andere. Is dat een eigen verdienste? nee, het vermogen daar mee om te gaan is vaak aangeboren, zo ook ons vermogen tot de mate waarin we gelukkig kunnen zijn. Is dat erg? Ik vind van niet.
Geluk kan alleen maar bestaan bij de gratie van de tegenstelling, pijn en verdriet, van ongelukkig zijn. Verdriet is misschien niet prettig, maar het is niet minder waardevol als levenservaring. Verdriet mag er zijn en hoeft niet ontkent of weggepoetst te worden. Het optimisme van het positief denken en dan komt alles wel goed, ligt mij niet en ik geloof er niet in. Als je ongelukkig ben, dan is dat een gegeven, je weet wel dat het op een gegeven ogenblik weer over gaat en je wel weer eens gelukkig zal zijn. Ben je gelukkig, probeer je er dan in ieder geval bewust van te zijn en er van te genieten. Het is een voorbijgaande gemoedgesteldheid. (Ik ben duidelijk geen Boedist)

Iedereen heeft het recht te streven naar geluk. Dat recht is zelfs vastgelegd in de Amerikaanse onafhankelijkheidsverklaring van 1776. Of je dat ook actief moet doen is een tweede, het zou je wel eens steeds kunnen ontglippen. Gaan zitten wachten tot het op je pad komt lijkt ook geen goede optie. Ik denk dat het misschien wel het streven naar geluk is dat ons al doende gelukkig maakt. Of misschien juist ongelukkig?

dinsdag 11 januari 2011

Eindelijk consuminderen.





Wanneer gaat er in huize Heksenbezem nou eens eindelijk geconsuminderd worden? Dure feesten, nieuwe keukens, dure vakanties, er lijkt geen eind aan te komen.
Maar vandaag ga ik beginnen. Ik weet alleen niet waarmee. Het huishoudbudget is al teruggebracht van 100 naar 70 euro per week, aan kleding heb ik de laatste drie maanden in totaal maar ongeveer 100 euro uitgegeven en huishoudelijke prullaria heb ik helemaal niet aangeschaft. Al deze dingen kosten me geen enkele moeite, ik houd niet van shoppen om te shoppen en mijn kledingkast hangt evengoed veel te vol. Een van mijn  grootste genoegens op dit moment is opruimen, spullen wegdoen. Dat heeft ook tot gevolg dat ik het niet prettig vind om weer dingen het huis binnen te slepen. Ik word nog eens een minimalist op mijn oude dag.
Toch geef ik aardig wat geld uit. Aan boeken bijvoorbeeld. Ik ben leesverslaafd, lees elke week wel twee, soms drie boeken. Natuurlijk ben ik ook mijn hele leven al lid van de bibliotheek, anders was het niet te betalen geweest. Tot voor kort was de bibliotheek gratis voor 65+, maar dat is net veranderd, ik krijg nog wel korting. Maar goed, ik koop toch nog wel elke maand een paar boeken, meest via internet en vaak tweede hands. Meestal boeken op het gebied van mijn speciale interesses die niet of nauwelijks in de bibliotheek te vinden zijn. Boeken over heksen, heidenen, voor christelijke religies, kruidenkunde en heel oude culturen, geschiedenis en gebruiken. Ik zou daar op nog kunnen bezuinigen, maar ben dat niet van plan.
Dus, ik wil wel gaan bezuinigen, maar weet even niet waarop. Oh, ja, ik heb besloten me niet in te schrijven voor een serie dure workshops waar ik wel graag naartoe zou gaan. Dat is wel een soort afzien. Misschien ga ik wel naar de tweede serie die in september start. Ik kan dan beter overzien hoe het past in mijn financiële plaatje.

maandag 10 januari 2011

Reis naar Avalon.


Ik heb mijn reis naar Avalon geboekt en de aanbetaling overgemaakt. Avalon is een in nevelen gehuld mythisch eiland in de Britse wateren en alleen bereikbaar als het je lukt de magische boot te vinden waarmee je er naar toe kan varen.
Avalon is verbonden aan Glastonbury, waar een verbinding met het eiland zou bestaan.
Tijdens onze reis verblijven we in een bed en breakfast in Glastonbury en gaan vandaar de wijde omgeving verkennen. We bezoeken de Tor, de chalice well, het strand van Wales, de West Kenneth longbarrow, de steencirkel van Avesbury, de stenen van de Hurlers in Cornwall en Dartmoor .
Het is een bezinningreis. Tijdens de reis is er veel ruimte voor meditatie en worden er een aantal ceremoniële bijeenkomsten gehouden.
Het lijkt mij een fantastische reis, waarvan ik hoop en verwacht dat ik een persoonlijke groei door ga maken waardoor ik een stapje verder kom op mijn pad.

zaterdag 8 januari 2011

Het weer, de kat en de merel.



Vanmorgen...
Een lila-rose zonsopkomst tussen de toppen van de populieren in de verte, zachte zinnenstrelende kleurtjes, die weldadig aandoen aan mijn nog geïrriteerde oog.
Het ijs is nog niet weggesmolten, gisteren waagden zich er nog een groepje opgeschoten jongens op en onze kat maakt ook geregeld de oversteek.
De natuur is niet helemaal tot stilstand of rust gekomen, onder de sneeuw komt springlevend sappig groen gras tevoorschijn en allerlei op dit moment niet nader te benoemen groen. De groei is wat afgeremd, dat is alles.
Even later regent het zachtjes en is er van de glorieuze ochtendkleuren niets meer te zien. Het was een speciaal cadeautje voor mij deze morgen.

Onze kat zorgde gisteren voor flinke opschudding. Ik had me net met de benen omhoog geïnstalleerd in een makkelijke stoel toen ik opschrok van het kattenluik dat met een luide knal dichtklapte en het angstige geschreeuw van een vogel. Ik krijste zelf nog harder. ‘Oh mijn God’, ‘Oh mijn God’ . De kat is inmiddels in de kamer beland met zijn prooi, maar in de war door mijn geschreeuw. De vogel schiet los, vliegt op maar wordt weer neergehaald. Ik krijs zo mogelijk nog harder in een poging de kat weg te jagen, dat lukt, mijn met de armen zwaaiende gestalte en krijsende gezicht zijn teveel voor hem, hij schiet weg. Ik sluit snel de kamerdeur en open de ramen, waar de vogel, het is een merel, al naartoe was gevlogen. Hij hipt de vensterbank op, aarzelt even en vliegt dan weg. Het huis ligt bezaaid met donsveertjes en vier grotere veren. Ik hoop dat hij warm genoeg is de rest van de winter. Gelukkig wordt het vandaag 10 graden. De kat reageerde beledigd en heeft me de rest van de dag niet meer aangekeken.

vrijdag 7 januari 2011

Hier zijn ze dan

 Herinneren jullie nog hoe het was?



En zo is het geworden




Dit is onze huisengel







Het oude gedeelte van de nieuwe keuken. Onze keuken heeft een soort T vorm, waardoor een mooi eetgedeelte is ontstaan.


Elke keer dat ik de keuken binnenkom maakt mijn hart een sprongetje van blijdschap. Met kerst hadden we nog wel even een schrik. De kraan zat gewoon los en kwam eraf, waardoor het water over de aanrecht gulpten. Na de feestdagen heb ik de keukenmijnheer gebeld en de volgende dag kwam er iemand langs die hem vastgemaakt heeft. daar was ik heel tevreden over.
Ik ben nu aan de gang gegaan met de vloerbedekking. Ik had al besloten dat ik marmoleum wil, alleen de kleur weet ik nog niet zeker. Ik heb nu bij een bedrijf stalen opgevraagd van botergeel, en licht, middel en donkergrijs. Dat laatste lijkt me het mooist, maar ik ben bang dat je daar echt elk kruimeltje op ziet.
Voor die tijd moet eigenlijk het schilder en witwerk nog even bijgewerkt worden, dus we zijn nog niet helemaal klaar.


donderdag 6 januari 2011

Statistieken

Ik heb één trouwe lezer in Egypte. Tussen kerst en oud en nieuw was ik even bang dat ze was afgehaakt, maar gelukkig, ze is weer terug. Waarschijnlijk is ze op vacantie geweest, misschien wel naar Nederland. Ik vind de statistieken die verbonden zijn aan mijn blog fascinerend. Ik moet oppassen dat ze niet dwingend worden. Ik moet bijvoorbeeld niet aan het aantal lezers op een bepaalde dag proberen op te maken wat mensen graag willen lezen en wat populair is. Die gegevens moeten niet beïnvloeden hoe en wat ik schrijf.
Voor mijn Egyptische lezeres, ik neem aan dat het geen lezer is, heb ik al een heel leven bij elkaar verzonnen. Zij is de vrouw van een Nederlandse expat, ik denk dat hij bij een oliefirma werkt en ze wonen in de nieuwe nederzetting even buiten Caïro. Twee kinderen, schat ik zo in, op de Internationale school. Het is er warm, zonnig en droog, maar door de airconditioning heb je daar niet veel last van. Voor de vrouwen van expats is het moeilijk om een baan te hebben. Elke drie a vier jaar moet er weer van locatie worden veranderd en moeten ze ook hun baan weer vaarwel zeggen. Bovendien moeten de kinderen ook overal naartoe gereden worden. Financieel is er ook geen reden toe. Daardoor wordt het leven, hoe exotisch de standplaats ook is, soms wel eens saai en krijg je heimwee. Dan is het misschien een goede afleiding om deze blogjes te lezen.
Of misschien is ze een Nederlandse, getrouwd met een Egyptenaar, of een Egyptische die hier is opgegroeid en nu weer terug is naar Egypte of...
Zou mijn enige echte Egyptische lezeres willen opstaan en zich alsjeblieft aan mij willen voorstellen?

woensdag 5 januari 2011

Vervelen

Ik voel me nog steeds beroerd, maar heb besloten dat mijn griep over het hoogtepunt (dieptepunt) heen is. Ik begin me te vervelen en baal ervan dat ik nog niets kan doen zonder meteen uitgeput te raken en in een rochelende hoestbui neer te zeigen. Normaal kan ik dagenlang helemaal gelukkig zijn met een boek in mijn hand, maar nu is lezen door mijn oogoperatie nog een behoorlijk grote inspanning. Televisie kijken, zo is lang geleden besloten, doen we overdag nooit en even gezellig een gesprekje voeren met mijn man of een vriendin bellen zit er ook niet in, te vermoeiend, ik heb geen zin om vrolijk te doen, eigenlijk word ik behoorlijk chagrijnig.
Ik heb allerlei afspraken van deze week verschoven naar volgende week. Het voelt alsof dit jaar daardoor nog niet van start is gegaan, ik blijf hangen in de overgangsfase. Waar ik wel blij mee ben is dat ik meteen na oud en nieuw begonnen ben de kerstversiering op te ruimen, zodat ik niet nu nog tegen de deprimerende restanten daarvan aan zit te kijken. En dan die stomme plaatjes bij dat bloggen, die ga ik er ook niet meer bij zetten.
Weet je wat, ik zet toch de televisie maar eens even aan.

dinsdag 4 januari 2011

Paardenmiddel



Oei, wat voelde ik me afgelopen nacht beroerd. Hoesten, overal pijn, vooral rechtsonder in mijn rug. Zitten daar niet je nieren? Ik kon niet blijven liggen van de pijn. Ik nam nog een slokje van mijn kruidenthee die ik op het kastje naast mijn bed had staan om mijn verdroogde mond en schraperige keel te bevochtigen, maar vond het ineens hartstikke bitter en vies. Weg met die kruidentroep. Ik neem gewoon twee paracetemol 500. Tien minuten later trok de pijn weg en even later viel ik in een diepe slaap tot vanmorgen 9.00.

maandag 3 januari 2011

Kruidenthee





Ugghe, ugghe, proest, proest. Ik ben een beetje ziek. Mijn keel doet pijn en ik heb een branderig gevoel op mijn borst. Daarom vanmorgen mijn kruidenkist ingedoken en er salie, anijszaadjes en citroenmelisse uit op gedoken om een kruidenthee van te zetten. Jammer genoeg vond ik geen tijm, want dat is ook heel geschikt.
Vooral Salie werkt bij mij heel goed. Het is onder anderen  desinfecterend en krampwerend. Ik houd ook van de geur en smaak. Salie is wel een sterk werkend middel en je mag thee ervan niet meer dan vier dagen achterelkaar drinken. Zwangere en zogende wordt afgeraden het te gebruiken.
Anijszaad werkt ontspannend bij kramp aan de luchtwegen en citroenmelisse werkt ook rustgevend en ontspannend.
De meeste kruiden heb ik afgelopen zomer verzameld en gedroogd. Het doet me plezier er nu gebruik van te kunnen maken.
Ik drink een flink glas thee hiervan langzaam op, terwijl ik de damp inadem. Smaakt best lekker. De aanbevolen dosering is vier keer per dag een kopje, het werkt net zo goed als een hoestdrank en je weet wat je binnen krijgt.  Oh ja, en we zijn aan het consuminderen, het is nog gratis ook.

zaterdag 1 januari 2011

Nieuwjaarsbrunch


Een paar weken geleden werd ik door een vriendin uitgenodigd voor een nieuwjaarsbrunch. Ik heb even geaarzeld of ik de uitnodiging aan zou nemen, nieuwjaarsdag is van oudsher ook zo'n familiedag. Jarenlang ging ik op die dag bij mijn moeder langs en na haar overlijden waren er altijd wel kinderen die hier langs kwamen. Dit jaar waren er geen plannen voor nieuwjaarsdag. Ik ben de hele decembermaand gastvrouw geweest voor iedereen en het leek me heerlijk nu eens het bezoek te zijn. Na overleg met mijn man, het was een vrouwenfeestje, de anderen waren allemaal alleenstaande vrouwen, heb ik teruggemaild dat ik graag wilde komen. Mijn man vond het helemaal!! niet erg om het huis weer eens een tijdje voor zichzelf te hebben en zo kwam het dat ik laat in de ochtend op pad ging naar een ander deel van de stad. Gelijk met mij stapte een vrouw in de tram die ik vaaglijk dacht te herkennen als ook een vriendin van T. Ik dorst haar niet aan te spreken, ik heb wel eens vaker een totaal vreemd persoon vrolijk begroet terwijl die hoogstverbaast reageerde, maar toen we na overstappen uiteindelijk na een reis van een uur bij onze bestemming uitstapte deed ik dat toch maar en inderdaad, we hadden elkaar al eens eerder op een verjaardag ontmoet en wonen zelfs niet meer dan 100 meter bij elkaar vandaan. Dat kan gebeuren in de stad.


Leuk hoor, 7 vrouwen van zekere leeftijd, allemaal werkzaam in de zorg of hulpverlening, sommige hebben daar een leuke carrière in opgebouwd.  We dronken Prosecco, aten pompoentaart, zalm en tonijn salade en hebben vooral veel gepraat. Allemaal haalden we de beste en de pijnlijkste herinnering van het afgelopen jaar op en bespraken onze vacantiebestemmingen voor het komende jaar. Kortom het was heel erg gezellig en goed om weer eens even geen huisvrouw en moeder te zijn.