Rood fluwelen rokje (slot)

Nog één keer trek ik mijn roodfluwelen rokje aan. We zijn de laatste twee dagen van de reis in Buenos Aires. Straks gaan we naar een sjiek restaurant, waar tijdens en na het eten een van de beste flamingo groepen van het land een show zal geven. Ik ben zo blij dat ik daar niet in mijn broek en trui heen moet! De Zuid-Amerikanen kleden zich tot in de puntjes als ze uitgaan. M. en ik hebben als vanzelf aardig wat tijd samen doorgebracht. Lange gesprekken, als onze reisgenoten zich aan hun passie voor fotograferen overgaven. We hebben veel gemeen en waren graag in elkaars gezelschap. Af en toe was er een prettige spanning, maar geen van tweeën hebben we de volgende stap gezet. Wat wil je, hij heeft een vrouw thuis en ik een lieve man. We voelden er niets voor om de bestaande situatie overhoop te gooien. Bovendien is er op zo’n tamelijk kleine boot totaal geen privacy. De volgende dag vliegen we naar huis. Als we afscheid nemen zegt hij glimlachend, ‘Als we elkaar tegenkomen in de stad gaan we samen koffie drinken, goed?’ ‘Prima,’ antwoord ik lachend. Hij woont ook in Amsterdam, dus ondenkbaar is het niet. Nog een paar weken dacht ik hem af en toe ergens tussen de mensen op straat te zien, maar na verloop van tijd was dat over. Nu rest alleen nog een aangename herinnering aan een fantastische reis, die dankzij mijn roodfluwelen rokje en het samen zijn met ‘M’, net dat beetje extra spanning opleverde wat een vakantie extra leuk maakt.