Koolraap met champagne

Gisteren kwam er een goede vriendin bij ons eten. Om gelijk mijn nieuwe keuken in stijl in te wijden had ze een fles champagne meegenomen. Mijn man lag ziek op bed, dus viel mij de eer te beurt de fles te openen. Ik vind dat altijd een beetje eng, maar mijn vriendin zag het al helemaal niet zitten, dus heb ik, met een handdoek over de kurk, met veel moed beleid en trouw langzaam de kurk naar boven gewerkt waarna hij met een keurig, bescheiden plofje eruit floepte. Fluitje van een cent.
Het is grappig, ik heb een paar vriendinnen die in ieder geval één keer per jaar komen eten en dan hier hun lievelingsmenu voorgeschoteld krijgen. Voor de een is dat bloemkool met een sausje en voor de ander koolraap met een sausje. Beiden eten dat thuis nooit, de man lust het niet of ze weten niet hoe het klaar te maken. Gisteren was het dus de koolraap. Koolraap koken is natuurlijk zo simpel als wat, maar het kleinsnijden is een hele klus, gewoon zwaar werk vind ik. Ik heb er aardappeltjes bij gekookt en omdat ze ook gek op kip is, drumsticks uit de oven.
Ondertussen zaten we genoeglijk aan de champagne en namen de stand van zaken rondom onze kinderen, haar werk en mijn vrije tijd door. Ze heeft voor mij weer een klus op de hogeschool over een paar weken, dus dat is fijn.
De fles was half leeg toen de koolraap klaar was, we besloten gewoon door te drinken en zo kwam het dat we tot de ongebruikelijke combinatie koolraap met champagne kwamen. Best een aanrader, kan ik wel zeggen.