Vervelen

Ik voel me nog steeds beroerd, maar heb besloten dat mijn griep over het hoogtepunt (dieptepunt) heen is. Ik begin me te vervelen en baal ervan dat ik nog niets kan doen zonder meteen uitgeput te raken en in een rochelende hoestbui neer te zeigen. Normaal kan ik dagenlang helemaal gelukkig zijn met een boek in mijn hand, maar nu is lezen door mijn oogoperatie nog een behoorlijk grote inspanning. Televisie kijken, zo is lang geleden besloten, doen we overdag nooit en even gezellig een gesprekje voeren met mijn man of een vriendin bellen zit er ook niet in, te vermoeiend, ik heb geen zin om vrolijk te doen, eigenlijk word ik behoorlijk chagrijnig.
Ik heb allerlei afspraken van deze week verschoven naar volgende week. Het voelt alsof dit jaar daardoor nog niet van start is gegaan, ik blijf hangen in de overgangsfase. Waar ik wel blij mee ben is dat ik meteen na oud en nieuw begonnen ben de kerstversiering op te ruimen, zodat ik niet nu nog tegen de deprimerende restanten daarvan aan zit te kijken. En dan die stomme plaatjes bij dat bloggen, die ga ik er ook niet meer bij zetten.
Weet je wat, ik zet toch de televisie maar eens even aan.