Totaal aantal pageviews
donderdag 21 juli 2011
Zinloos geweld
Een paar dagen geleden kwam mijn jongste zoon bij ons eten. Zijn gezicht zag er gehavend uit. 'Wat is er gebeurd' riep ik. 'Ach, ik ben in elkaar geslagen'.
Het hele verhaal kwam eruit. Hij was s'avonds laat, na zijn schrijversschool, op weg naar huis. Bij de pont stond een groepje dronken jongens lege bierflesjes naar de pont te gooien die aan kwam varen. Toen de pont dichterbij kwam mikte ze op de passagiers. De flesjes spatten tussen hen in scherven. Mijn zoon zette zijn fiets neer,liep op de jongens af en sprak ze aan op hun gedrag. Ze waren blij met een nieuw slachtoffer en begonnen hem in elkaar te slaan. Mijn zoon, geen vechter en nooit geweest, moest al snel het onderspit delven, viel op de grond en werd nog een paar keer flink getrapt. Het bloed stroomde uit zijn mond en uit zijn neus. Niemand kwam te hulp, maar wel werd met mobieltjes driftig de politie gebeld en gefotografeerd. De politie was er heel snel en de jongens werden opgepakt. Mijn zoon is naar huis gegaan en heeft de volgende dag aangifte gedaan.
Toen ik het verhaal hoorde werd ik woedend op dat tuig. Ik was in staat ze met een honkbalknuppel in elkaar te gaan slaan. Geen erg hoogstaande reactie natuurlijk. Ook op mijn zoon was ik boos. Ik heb hem vanaf het moment dat hij s'avonds alleen de stad inging gezegd dat als er ergens rottigheid is hij er met een grote boog omheen moet lopen en zich er niet mee moet bemoeien. (Ook al geen erg hoogstaand principe, ik weet het). Nu blijkt dat het zijn gewoonte is om zich er wel mee te bemoeien en te proberen de gemoederen tot bedaren te brengen, en soms lukt dat ook zegt hij. In ieder geval is hij nog nooit in elkaar geslagen. Hij was er wel door aangeslagen. Bij de dokter bleek dat zijn neus niet gebroken was maar gekneusd, verder een blauw oog, een beschadigde bril en zere ribben en blauwe plekken. Hij zegt dat als hij weer eens een keer in een situatie komt dat er rottigheid wordt uitgehaald, hij zich er weer mee zal bemoeien, want daartoe voelt hij zich moreel verplicht. Ik wou dat hij er niet zulke moreel hoogstaande principes op na hield.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Wat een ongelofelijke mongolen zeg. Hoe voelt je zoon zich nu? Is hij erg geschrokken en zal hij nog mensen aanspreken op hun gedrag? Ik vind het juist super wat hij doet, je weet niet wat hij juist hierdoor al aan ellende heeft voorkomen!
BeantwoordenVerwijderenEn als ik dit lees kan ik alleen maar denken: kregen zulke gasten maar eens een pak slaag terug! Niemand durft meer wat waardoor zulke mensen straks 's avonds (en overdag)de stad beheersen.
Ik vind je zoon werkelijk een held! En ik denk dat je hem stiekem toch hebt opgevoed zoals iedereen zou moeten zijn. Dapper & een groot gevoel voor onrechtvaardigheid en de moed om er iets tegen te doen.
Maar goed. Dat dus.
Geweldig, zo'n zoon,wees er maar trots op.
BeantwoordenVerwijderenEr zijn al genoeg mensen die wegkijken.
Als iedereen op die manier reageert zoals je zoon, gebeurt er minder rottigheid.
Wat een schrik als je zoon zo thuis komt! En wat erg dat dit soort dingen gebeuren.
BeantwoordenVerwijderenIk begrijp je bezorgdheid.
BeantwoordenVerwijderenMaar toch zou ik meer dan Trots op me zoon zijn.
Gelukkig nog iemand die voor het onrecht op durft te komen.
Ik kan je bezorgdheid heel goed begrijpen , maar toch mag je trots zijn op je zoon want mogelijk heeft hij erger door zijn optreden kunnen voorkomen. Je vraagt je vandaag de dag steeds meer af waar moet dit rare gedrag toe leiden.
BeantwoordenVerwijderenGeweldige zoon. Ik zeg vaak wel wat, maar niet altijd.
BeantwoordenVerwijderenIk vind hem bijzonder moedig maar ben ook blij dat hij er goed vanaf gekomen is.
Zo vroeg ik afgelopen vrijdag op de bibliotheek aan een jongetje van een jaar of 9 die met zijn zusje van nog geen acht al met een lange rok en hoofddoek op liep, of hij zichzelf ook niet moest beschermen tegen opdringerige vrouwen.
De leeftijden heb ik geschat. Maar ik erger me hier wild aan. De dubbele moraal.
Toegegeven dit is geen drama zo'n vraag stellen.
Toch heb ik vaak mijn mond open gedaan. Wat ik nog wel doe is, wanneer mensen hun troep op de grond neersmijten. Dan zeg ik vaak dat ze iets hebben laten vallen.
Zo ook pas, de opgeschoten tiener pakte het weer op en even later liet hij het opnieuw vallen.
Och denk ik dan, toch maar even gedaan.
Moedig van je zoon. Tegenwoordig hoor je van die nare dingen. Hij heeft het hart op de goede plek.
BeantwoordenVerwijderenLiefs Frederique
Een paar jaar geleden deed onze zoon ook zoiets, zijn vriendin hield hem tegen, maar belde meteen de politie die snel ter plekke was. Ik heb hem wel gewaarschuwd voor de gevaren als je zelf ingrijpt, het is wat knap gedaan, maar het kan je de kop kosten.
BeantwoordenVerwijderen